São Sebastião do Caí, Rio Grande do Sul, Brazil

quarta-feira, 6 de outubro de 2010

O Internauta - De Netsfliicha

Ouça este texto gravado aqui: Hea das graveadne chteck do hia:




O Internauta - De Netsfliicha


Adriana Costa Alves 

(Tradução para o Hunsrickisch: Pio Rambo)

Juliana wóod aifasichtich. Hait senn drai monate fagan tsait si un Caio gerreht honn dorrich de Messenger (ene programm wo ma particulóa chpreche kann mit de lait dorrich de internet).
Juliana hot Caio kenne gelénnt in enem kallte winta's foa tóoh. Hat de chloof faloa in de mitte de nacht, is êngstich wach geb, mit chwea fiilung in de brust ohne wisse weche was. Hot de abajua ón gemach, en buch geholl, awa de chloof is net komm. Hot di TV óngemach. Nics. Hot sich do foa geholl ufchtaie un tsu dem klenes séelche gehn, das wo ihnes un saine bruda benutst honn als biblioteek un computadoa sóol. Hot di internet geschloss. Hot phó suchunge gemach, hot interessante article gelêes, un so halwa desanimead hot es sich foa geholl de messenger chliise. Awa wea, in en kalt nacht wi di, un in diese chtunne de nacht kennt óngeneemt sinn fa en geschpreech? Awa, fa Juliana sein fawunnrung wóod dort de Caio, ene netsfliicha faloa in em foatóoh.
- Hoi Juliana, bist óoh ohne chloof?
- Iawohl, ich menne ich hete ene chlechte dróm gehat oda en foasíichung. Wées net! Honn de chloof faloa.
- Hum! Awa, so wall du ohne chloof bist un ich óoh, was ménnst du wenn mea en chehn geschpreech abhalle dere? So, wea wées, kann de chloof komme fa uns tswói?
- Gescheft gemach!
Un fon do óon fôrran honn di tswói sich negst ieda nacht geschproch. Es geschpreech is ima in de foatóoche passiat wall Caio tsu Juliana gesóod hot ea mit unnschloof am tuhn weat un dêssweche dera ima in de foatóohe in de nets chwemme.
Am ónfang hot Juliana das chpassich gefun, hot bis geménnt das de bub kennt mit andre intencionen sinn, awa mit dem gang des tsait, hot ihnes gemérreckt das es weat en tswáiflung wall Caio hot noch net mohl di kléenst provocatsion gemacht.
Gród de gechend, sain geschpreech wóod laicht, unngegang un óngeneemt. Juliana, hot sich iedes mohl meh óngeschloss gefiilt mit dem bub, do hot's geménnt es weat an de tsait fa di tswói sich treffe.
Awa Caio hat en gehaimnis... un hat ima ene chick fa sich eskivire. Awa Juliana wóod am presse un ea hot gewusst das di chtunn am komme weat, un óoh hot net gekonnt sich abschliise fon ihnem.
"Hait wet es de grosse tóoh." Hot Juliana gedenkt. "Kann nimmi wóode. Es wet hait orre nii meh". Wenn Juliana gerroot het was do wóod fa foa komme het es gewollt das es weat "nii, nii mehr". Di honn geschproch an dieser nacht un resolviad deere sich treffe an de negst nacht.
Di ua tsait: drei un tswantsich ua. Es plats: di gemena chtroos fon dem kérrich hoof, dich an de alt ficheere. Juliana, wi es tipisch wóod in saine ioa tsait, hat khéen bang, wall es hat gemennt si kennt de Caio genuch un wusst óoch das ea an dena chtroos wone ted.
Un tsu énn, was gebt es mehr, fille familie honn dort gewohnt, un noch debai, Caio hot de gantse tóoch geschaft, so es ea nohre em tswói un tswantsich chtunn hémm komm. Juliana hot net gepakt di chtunne fagehn gehn. Dicht an nóin ua hot es chon óngefang sich produtsire un phinklich em tsen ua is es tsu dem unbekantne treffung gang.
Em halleb ellef hot es chon unnruichich una de ficheere gewóod. Fon dort hot es beobacht das noch fill háissa mit de lichta ón wóore un noch êtliche lait hon do romm fatseelt in sain sakaden. Un so, weat es sicha khéen gefêalichkhéde am mit mache, so hot es gedenkt.
Awa, so unnfahoft hot es beobacht fon wo es wóod, un das hot si foa getsôo, das do en gróob so geschaint hot das es ausgesihn hot es weat mit briliante gemach. Náigehrich, is Juliana bissie dichta gang un do hot es gesihn am knie foa dem gróob, so wi wea am behte weat ene bub, mechtich chehn un gut óngetso.
Wi do noch tswantsich minuten am fehle wóore fa di treffung, hot ihnes sich foa geholl in de khérrich hoof gehn un tsu dem grób komme wo ausgesihn hot es weat ihnes am fahekse. De bub is faschrock, is uf geschprung, awa eb Caio konnt sich foa de fagoltne krób chtéhn chtehn, mit ene grosse schrock hot Juliana geleest: " Hia ruht Caio Silveira Camargo. In ewichkhéed fallangre".
Un so is Juliana geschprung so fill wi es konnt. Hot ene táksi geholl un is hémm komm wais wi en parafiin un negst am samma falle. A negste owend, is si nommo in de messenger enn getritt un di énsich geschribung wo fa si wóod:
"Juliana, iets kannst du schon in ruhe óoch lewe. Ene tóoh treffe mea uns. Mit liiwe. Caio."
--------------------


TEXTO ORIGINAL EM PORTUGUÊS:


O Internauta

AUTORA: Adriana Costa Alves


Juliana estava apreensiva. Hoje faz três meses que ela e Caio conversavam pelo Messenger (programa que se acessa via internet e pelo qual pode-se conversar particularmente com as pessoas).
Juliana conhecera Caio em uma madrugada fria de inverno. Perdeu o sono no meio da noite, acordou angustiada e com o peito oprimido sem saber por que. Acendeu o abajur, pegou um livro, mas o sono não veio. Ligou a TV. Nada. Decidiu então, levantar-se e ir até a pequena saleta que ela e o irmão usavam como biblioteca e sala de computador. Acessou a internet. Fez algumas pesquisas, leu artigos interessantes e meio desanimada resolveu acessar o messenger. Mas quem, numa noite fria como aquelas e naquela hora da madrugada, poderia estar disposto a um bate-papo? Mas, para surpresa de Juliana, lá estava Caio, um internauta perdido na madrugada.
_ Oi Juliana, também está sem sono?
_ É, acho que tive um sonho ruim ou pressentimento. Sei lá! Perdi o sono.
_ Hum! Mas já que você está sem sono e eu também, que tal batermos um papo legal? Assim quem sabe o sono vem para os dois?
_ Proposta aceita.
E daí em diante os dois se falavam praticamente todas as noites. A conversa acontecia sempre nas madrugadas, pois Caio contara à Juliana que sofria de insônia e por isso navegava sempre de madrugada.
No início Juliana estranhou, achou até que o rapaz poderia estar com outras intenções, mas com o passar do tempo, ela percebeu que era cisma sua, pois Caio, não fazia a menor provocação.
Ao contrário, seu papo era leve, descontraído e agradável. Juliana, vendo-se cada vez mais envolvida pelo rapaz, achava que já estava na hora de os dois se encontrarem.
Mas Caio, tinha um segredo... e sempre achava um meio de esquivar-se. Mas Juliana estava forçando a barra e ele sabia que a hora aproximava-se, mas também não conseguia desligar-se dela.
“Hoje será o grande dia”. Pensava Juliana. “Não posso mais esperar. Será hoje ou nunca mais”. Se Juliana adivinhasse o que estava por vir, preferia que fosse “nunca mais”. Conversaram naquela noite e resolveram que o encontro estaria marcado para a noite seguinte.
O horário: 23h. O local: a rua geral do cemitério, próximo à uma velha figueira. Juliana, como era típico da idade, não teve medo, pois achava que já conhecia Caio o suficiente e também sabia que ele morava naquela rua.
E afinal, o que teria de mais, muitas famílias moravam lá, e ainda por cima Caio trabalhava o dia todo, só chegava em casa às 22h. Juliana não via a hora passar. Perto das nove, já começou a produzir-se e às dez em ponto, saiu para seu estranho encontro.
Às 10h30, ela já esperava ansiosa embaixo da figueira. De lá observava que muitas casas ainda estavam com as luzes acesas e algumas pessoas ainda conversavam em suas varandas. Então, não corria perigo mesmo, pensava ela.
Mas hei que, de onde estava, ela avistou o cemitério e chamou sua atenção um túmulo que brilhava tanto à luz do poste que parecia feito de pedras de brilhante. Curiosa, Juliana caminhou mais um pouco e viu que ajoelhado ao túmulo, como se estivesse rezando estava um moço, muito bonito e bem vestido.
Como ainda restavam 20 minutos para o encontro, ela resolveu adentrar o cemitério e aproximar-se daquele túmulo que parecia enfeitiçá-la. O rapaz tomou um susto, levantou-se, mas antes mesmo que Caio pudesse colocar-se em frente a placa dourada da lápide, foi com grande espanto que Juliana leu: “Aqui jaz, Caio Silveira Camargo. Saudades eternas”.
E então Juliana correu o mais que pôde. Tomou um táxi, chegou em casa branca como cera e quase desfalecida. Na noite seguinte, ela entrou em seu messenger e a única mensagem que tinha era:
“Juliana, agora você já pode descansar em paz e eu também. Um dia nos encontraremos. Com amor. Caio.”

segunda-feira, 4 de outubro de 2010

Canção em Alemão Hunsrickisch - Bucklich Menche - Gnomo

Ouça esta canção aqui: Hea das liid do hia:




    Banda Baila Baila - Bucklich Menche

Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh
Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh

Gehn ich in main kamma renn fa main bet se mache,
Chteht das bucklich menche do un fengt schon óon se lache.
Gehn ich in main góode renn fa mai kraut se plantse,
Chteht das bucklich menche do un fengt so óon se tantse.

Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh
Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh

Geh'n ich in main kiche rinn fa main supp se koche
Chteht das bucklich menche do un frist die hatte knoche
Geh'n ich in main choppe rinn fa main fett se fittre
Chteht das bucklich menche do un fengt chon óon se tsitre.

Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh
Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh

Solo

Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh
Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh

Geh'n ich in main kamma rinn fa main roos se klemme
Chteht das bucklich menche do un fengt chon óon se chenne.
Chteh'n ich in main góode rinn fa main blume butse
Chteht das bucklich menche do un fengt chon óon se hupse.

Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh
Bucklich menche du, bucklich menche du, hast tag und nacht kaine ruh

Geh'n ich in main khella rinn fa main  bia se trinke
Chteht das bucklich menche do un fengt chon óon se chtinge
Geh'n ich in main kiche rinn fa main flaisch se broode
Chteht das bucklich menche do und fengt do óon se chtose.                 


------------------
                                    TRADUÇÃO:

            Banda Baila Baila - Gnomo

Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite
Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite

Entro em meu meio para fazer a cama,
Está parado aí o gnomo e já começa a rir.
Se vou para dentro de minha horta para plantar repolho,
Está parado aí o gnomo e já começa a rir.

Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite
Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite

Entro na minha cozinha para cozinhar minha sopa
Está parado aí o gnomo e come os ossos duros
Entro em minha estrebaria para alimentar minhas engordas
Está parado aí o gnomo e começa a tremer.

Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite
Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite

Solo

Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite
Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite

Entro em meu meio para roubar minha rosa
Está parado aí o gnomo e começa a xingar.
Paro dentro de meu jardim para lavar minhas flores
Está parado aí o gnomo e já começa a pular.

Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite
Gnomo você, gnomo você, não tens parada dia e noite

Vou para dentro do meu porão para tomar minha cerveja
Está parado aí o gnomo e começa a feder
Entro na minha cozinha para fritar minha carna
Está parado aí o gnomo e já começa a incitar.