São Sebastião do Caí, Rio Grande do Sul, Brazil

sexta-feira, 3 de dezembro de 2010

Di Retcept - A receita

    Ouça este texto gravado aqui: hea das graveadne chteck do hia:

    DI  RETCEPT

    Hannes wód ene gute un únschuldige man. De wód so tsóm, das ea ken person etwas chlechtes getun hot, un hot bis di mikke getauat caput chlón.
    Sain lewe wód awa en gans woch chaffe in de chuh fabrik, un fon fráitach’s owens bis sontach’s owens hot ea sich ima canone foll gesuff. Es wóore ima en haufe litta chnaps.
    Sain fróo di Bétta, hat chon fon allem getun fa de Hannes aus dem tak bringe, hot awa nics abgebrun.
    Si hat chon en haufe faschprôchunge tsu Gotes  un alla háiliche gemacht. Faschprôchunge foll buus, als nimmi flaisch am Fraitach esse un tsu fuus bis phóda Róis in Sant Leopold gehn. In de tswett faschprôchung  wód bis debai das di gangung gemacht gebt mit fia rohe ráis kenna in ieda chuh. Chtellt es aich mohl foa wi chrôo di buus weat!
    Awa Bétta braucht si net mache wall Hannes net de costum faloa hot. Ieda ende woch, is es sêlwiche passiat: de mann kommt tsurrick fon de bodégue canone foll.
    Si harre so en kripplich medche wo Gétta gehéest hot, de sêlwige nome fon de wowo. Es medche hat óh en haufe mohls em papa óngehall ea sollt bissie ufphasse an sain drinkerai, awa alles hot net gehollef.
    Bétta wód bis chon em phóda sain hillf fallange gang, awa es hot óh kene resultód geb. Fon dem tsait on fôrran wo de phóda mit dem geschproch hot, hot es aus gesihn als das ea noch meh drinke têd.
    Es lewe is gelóf un de mann hot iedes ende woch waita gesoff. Di Bétta un di Gétta sin gónimmi dehém geblib fa net de mann so sihn. Ende woch wóore's ima bai de wowo.
    Am Samstach foa nacht is de Hannes gans besoff hémm kom. Eb ea sich leie gang is, hot ea en glós wassa getrunkt, un hot awa net gemérreckt das in em glós, en máissie wóot. Un so, hot ea es debai unnageschlickt.
    Wi es so passiad wóod, do is de man in a chuss nichta geb. Ea chpringt no roht tsum kranke haus.
    Wi ea es easchte kranke haus gesihn hot, chpringt ea rin un chróit no roht. Ea hat awa net gemérreckt das es en farrikte haus wód. Noch chlimma, ea hat net gemérreckt das de dokta wo ea bedient hot wód ene farrikte wo als ene dokta beklait wód.
    Hannes hot alles em farrikte dokta fatseelt un de hot en retcept foa geschrieb. Ea hot di retcept genómm un is tsu dem eascht farmácia gelóof. Dort, horra di retcept em atendent geb. De atendent hot dan do das blóod geleest. Un wall ea es komisch gefun hot, horra de Hannes gefrod:
    - Ia nach, fa was is dan di retcept foa geschrieb geb?
    - Ai ich hon únnwillich en maissie geschlickt in em glóos  wassa.
    De atendent hot gelacht, do sóora:
    - Eia! Di retcept hot sain sinn!
    Uf de retcept hat geschtan:
    “En kats drinke ieda tswói chtunn un en ratte fall fôam ósch uf chtelle.”

    (Ieda ennlichkaite sin nua cointsidense.)
 
 
    TRADUÇÃO
    A Receita

    João era um homem bom e inocente. Ele era tão manso que não fazia nada de mal a nenhuma pessoa, e até tinha pena de matar as moscas.
    Sua vida era trabalhar durante a semana na fábrica de calçados e das noites de sexta até as noites de domingo ele enchia a cara. Eram sempre um monte de litros de cachaça.
    Sua esposa a Berta já fizera de tudo para tirar o João deste ritmo, mas não conseguiu realizar nada.
    Ela já havia feito diversas promessas a Deus e santos. Promessas cheias de sacrifícios como não comer mais carne às sextas-feiras e ir a pé até o Padre Reus em São Leopoldo. Na segunda promessa até estava incluído que a caminhada seria feita com quatro grãos de arroz crus em cada sapato. Imaginem o tamanho do sacrifício!
    Mas, Berta não precisou fazê-los porque João não perdeu o costume. Cada fim de semana acontecia o mesmo: o homem volta do buteco cheio da cara.
    Eles tinha uma filha raquítica que chamava Gerta, o mesmo nome da avó. A garota também havia pedido diversas vezes ao pai para cuidar um pouco de sua bebedeira, mas nada adiantou.
    Berta até já havia ido pedir a ajuda do padre, mas não deu resultado. Daquele tempo em diante, quando o padre havia falado com ele, parece que até começou a beber mais.
    A vida correu e o homem continuou a beber todo o fim-de-semana. A Berta e a Gerta nem ficavam mais em casa ar não verem o homem assim. Fim-de-semana sempre estavam na casa da avó.
    Sábado de tardezinha o João chegou completamente bêbado em casa. Antes de ir se deitar tomou um copo de água, mas não notou que dentro do copo estava um camundongo. E assim, ele o enguliu junto.
    Assim que aconteceu, ele no mesmo instante ficou lúcido. Ele correu por socorro no hospital.
    Quando encontrou o primeiro hospital entrou correndo gritando por socorro. Mas ele não havia notado que entrara num sanatório. Pior, ele não notou que o médico que o atendeu era um louco vestido de médico.
    João contou tudo para o médico louco e o mesmo prescreveu a receita. Ele pegou a receita e correu até a farmácia mais próxima. Lá ele entregou a receita para o atendente. O atendente então leu a receita. E por achá-la estranha perguntou ao João:
    - Então, para que esta receita foi prescrita?
    - Porque eu enguli sem querer um camundongo  num copo com água.   
    O atendente riu, dizendo:
    - É! A receita tem seu sentido!
    Na receita estava escrito:
    "Tomar um gato a cada duas horas e armar uma ratoeira na saída da  bunda."

    (Qualquer semelhança é mera coincidência).