São Sebastião do Caí, Rio Grande do Sul, Brazil

segunda-feira, 23 de abril de 2012

Bissie Gelô; In dem Restaurant




ouça esta história gravada aqui: hea das graveadne chteck do hia:




BISSIE GELÔ

IN DEM RESTAURANT

Iets sin mea in de ecstra tsáit wo ma in de restaurant geht fa anna sotte esse chmekke un saine geschmak ón nemme fon anna esse als ma so de hémm gewehnt is.
Gemena tsáit benutse di kôcha in de restaurante en anna sott temperos wo ma so natêalich net gewehnt is un fillmo is de resultód do de fun ene grosse bauch weh un demnô noch ene úmschtendiche chissa. Un so wi ene chtrof, komme dan noch mit alla gewalt di hemerritte nô.
Es is awa wall unsere móche net das ganse anna gemischtes gewehnt is. Un es gibt so en haufe sotte esse uf de Eat, das ma sich alsmo net foa chtelle kan wi noch láit giebt wo am fahúngere sin.
Ma giebt óh alla gebott náie sotte esse es kenne. Als ich hon di woch se wisse gried dôrrich ene docta, das es gewêhnliche un abundante "sái kráitche" en krêftich salód is fa wea anemii hot.
So léeft es in de restaurante óh. Kétslich hon se in Sant Paulo ene restaurant en gewáit wo especializiad is in blume salód. Het dea áich mo sôwas foa geschtelt? En blumich salód mit rose blume bletta, batate blume bletta, bissie pêffamins, un so wáita? Sogó bissie hóne-kampf wód debái.
Awa, ma esst chon so êtliche blume un mérrekt es góned. Mea esse blume kohl, di gelbenen brócolis blume, di fáiche, wo di áichne frucht óh en blum is. Un wea hot noch nii en ranje blum ab gebroch un gess?
So geht es. Di máista in em restaurant tun nohre es dings phikke, in de thelle chen enfeitire un dick cobrire fa di náiichkhéd. Un mea betsóle es, fa es chmekke.
Es chenste in de restaurante sin awa di láit wo dort rinn gehn fa se esse. Do sied ma alla sotte tipen, fon dem dickste tsu dem térrichste, fon em hochste tsu dem nídaste. Es giebt di wo hêhlich un faschtekkeld esse un es giebt óh di wo chpreche un lache mit dem maul foll, dan falead ma so halwa de apetit wal ma sied denna sain maul foll fakáudne esse.
Es giebt noch di wo im restaurant sain brige ab halle un mache sich nics drauss dass de rest fon de láit es sihn gried. Sain khenna chpringe dan do rom tswíschen de tische un losse se all nerwês. Dan sehd de man:
- Guck mo was dain khenna am ab liwre sin!
Di fró antwort:
- Máin khenna? Iets sin di khenna nohrme máin? Hon ich se dan aláin gegrind?
- Iá, so wis du dich am ón chtelle bist, sied es aus das du alles imma sellebst gemacht host.
Dan geht di chróierái wáita un wi dan niemand mê no denna am guke is, dan losse senô se bringe. Do is óh mo en chteck passiad mit en phêached fon dem Affe Bérrich wo hia in Caí in ene faine restaurant hin esse kom sin. Do hon se sich gesitst, is de ober komm un hot gefrod:
  - Was wolt dea esse?
- Ene churrasco un en supp! - Antwort fics de man. Es fréche newa ihnem hot so chêhmlich gelacht. De ober hot es esse gebrun, ab gieb, bedient, un is fort di anre bediene gang.
En féttel chtun demnô on se de sêlwige ober nommo geruf, do sód de man:
- Iets bring mea ene thella foll supp un ene thella mit churrasco.
De ober hot sain hoa gekratst, bissie gedenkt, do sóra:
- Nach fa was host du net gláich tswói tehllre foll supp un tswói tellre fol churrasco fallangt?
Do hot es faschêmdne fréche geantwort:
- Ài wal mea mit samma hon nohre ene chappe!
( IEDA ENLICHKÁITE SIN NUA COINTSIDENSE).

TRADUÇÃO:


MEIAS VERDADES

NO RESTAURANTE

Agora estamos no tempo especial onde se vai no reustuarante para experimentar outros tipos de comidas e sentir a diferença do seu sabor frente ao que se está acostumado a comer em casa. Geralmente os cozinheiros dos restaurantes usam outros tipos de temperos que normalmente não se está acostumado e muitas vezes o resultado disto tudo é uma grande dor de barriga, depois uma baita diareia. E como para castigo, depois disto ainda aparecemas hemorróidas.
Mas isto tudo é porque nosso estômago não está acostumado a estas misturas diferenciadas. E existem tantos tipos diferentes de comidas na Terra, que às vezes nem conseguimos assimilar o motivo de ainda ter pessoas morrendo de fome.
A gente também volta e meia aprende a conhecer novos pratos. Fiquei sabendo esta semana através de um médico que a simples e abundante "erva-de-porco" é uma salada reforçadora para quem tem anemia.
Assim também ocorre nos restaurantes. Recentemente inauguraram um restaurante em São Paulo que é especializado em saladas de flores. Já imaginaram algo assim? Uma salada florida com pétalas de rosas, pétalas da flor da batata doce, um pouco de menta e assim por diante? Até um pouco de crista-de-galo tinha junto.
Mas a gente já come algumas flores e nem nos damos conta. Comemos couve-flor, as flores amarelas da brócolis, os figos cujo fruto é uma flor. E quem ainda nunca arrancou uma flor de laranjeira e a comeu para sentir seu sabor?
Assim vai. Os mestres no restaurante só picam as coisas e enfeitam bem bacana os pratos e cobram bem caro por esta novidade. E nós pagamos para experimentar.
Mas o mais belo nos restaurantes são as pessoas que entram lá para comer. Se vê cada tipo, do mais gordo até o mais magro, do mais alto até o mais baixo. Tem aqueles que comem baixinho e escondido e tem os que conversam e riem de boca cheia, fazendo a gente perder um pouco o apetite porque a gente vê sua boca cheia de comida mastigada.
Ainda tem aqueles que brigam nos restaurantes e não se importam que o resto das pessoas o vêem. Seus filhos correm por ali por entre as mesas e deixam todos nervosos. Então o marido diz:
- Olha o que teus filhos estão aprontando!
A mulher responde:
- Meus filhos? Agora os filhos são somente mais meus? Gerei eles então sozinha?
- Sim, pelo teu comportamento, parece que sempre fizeste tudo sozinha.
Então a gritaria continua e quando ninguém mais lhes dá a mínima, eles param de brigar.  Também aconteceu uma vez um caso com um casalzinho do Morro dos Macacos que veio aqui no Caí a um restaurante chique para comer. Então eles sentaram e veio o garçom e perguntou:
- O que desejam comer?
- Um churrasco e uma sopa! - Respondeu rápido o homem. A mulherzinha ao seu lado sorria envergonhada. O garçom trouxe então a comida, entregou, serviu e saiu para atender outras mesas.
Quinze minutos depois, chamaram o mesmo garçom, então o homem disse:
- Agora me traz um prato cheio de sopa e um prato com churrasco.
O garçom coçou seu cabelo, pensou um pouco e disse:
- Ué, por que tu não pediste logo dois pratos de sopa e dois pratos de churrasco?
Então a mulherzinha envergonhada respondeu:
- É porque nós dois juntos, usamos a mesma dentadura!
(QUALQUER SEMELHANÇA É MERA COINCIDÊNCIA).